Informacja dot. postępowania w przypadku pojawienia się dzikich zwierząt na terenach zabudowanych Gminy Nieporęt
Drodzy Mieszkańcy,
Najczęstszą przyczyną wychodzenia zwierząt z lasu jest łatwość w zdobywaniu pokarmu w terenach zamieszkałych, gdzie oprócz śmietników znajdą się także ludzie celowo dokarmiający te zwierzęta. Część populacji zwierząt dzikich zaadaptowała się do życia na naszych terenach, gdzie mieszkają m.in. na działkach czy w pustostanach. Prowadzą ukryty tryb życia. Do zwierząt tych nie należy się zbliżać, nie należy próbować łapać i robić im krzywdy. Potrafią być nieprzewidywalne i trudno określić jak się zachowają w sytuacji, gdy wyczują zagrożenie. Ponadto, mogą one przenosić wściekliznę i inne choroby.
W przypadku spotkania dzikich zwierząt należy zachować spokój, ostrożność jak również stosować się do następujących zasad:
- nie zbliżać się do zwierząt, nie drażnić ich i spokojnie oddalić się z miejsca spotkania
- nie dokarmiać zwierząt
- odpadki organiczne (np. odpadki spożywcze i popsutą żywność) wyrzucać wyłącznie w miejscach do tego przeznaczonych, zabezpieczonych przed dostępem zwierząt wolno żyjących
- zabezpieczać pojemniki na śmieci uniemożliwiając wyciąganie odpadów przez zwierzęta
- zachować dbałość o porządek i czystość terenu.
Incydenty związane z dzikimi zwierzętami na terenach zabudowanych Gminy Nieporęt należy zgłaszać do Działu Gospodarki Komunalnej Urzędu Gminy Nieporęt tel. 22 767 04 27 oraz Straży Gminnej tel. 22 774 87 91 lub 668 116 761.
Wytyczne wynikające z przepisów prawnych:
- Zagrożenia w prawidłowym funkcjonowaniu obiektów produkcyjnych i użyteczności publicznej przez zwierzynę.
W tym przypadku następuje wydanie decyzji o odłowie, odłowie wraz z uśmierceniem lub odstrzale redukcyjnym zwierzyny należy do zadań Starosty. Następuje to w formie decyzji Starosty, wydanej w porozumieniu z Polskim Związkiem Łowieckim. W tym przypadku dobrem chronionym jest funkcjonowanie obiektu produkcyjnego lub obiektu użyteczności publicznej, a nie jest nim i nie może być zdrowie zwierząt gospodarskich ani gospodarka hodowlana bądź gospodarstwo domowe. Podstawą jest tu art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2023 r., poz. 1082).
- Zwierzyna pojawiająca się pośród terenów zamieszkanych.
Zgodnie z opinią Departamentu Prawnego Ministerstwa Środowiska, ustawa z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie nie reguluje sposobu postępowania w incydentalnych przypadkach przebywania zwierząt w na terenach zamieszkałych – odstrzał zwierzyny mógłby stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi. Zastosowanie powinny zatem znaleźć przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.). Art. 7 ust. 1 pkt. 14 ww. ustawy stanowi bowiem, że zadania własne gminy obejmują w szczególności sprawy porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli. Przebywanie dzikich zwierząt może powodować naruszenia porządku publicznego oraz zagrożenie bezpieczeństwa obywateli ze względu na możliwość niszczenia przez te zwierzęta mienia, na możliwość zaatakowania przez nie ludzi, zwierząt gospodarskich i domowych. W takich sytuacjach należy stosować przepisy ustawy o samorządzie gminnym jako przepisy upoważniające gminę do podejmowania działań mających na celu przywrócenie porządku publicznego lub zapewnienie bezpieczeństwa obywatelom. Działania te mogą polegać m.in. na schwytaniu zwierzęcia i przewiezieniu go w bezpieczne miejsce.
- Gdy zwierzęta stanowią nadzwyczajne zagrożenie dla życia, zdrowia lub gospodarki człowieka, w tym gospodarki łowieckiej.
Dopuszcza się podjęcie działań mających na celu ograniczenie populacji tych zwierząt. Kwestię tę reguluje art. 33a ust 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2022 r. poz. 572). Kompetencje w powyższym należą do sejmiku województwa, który po zasięgnięciu opinii regionalnej rady ochrony przyrody, organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt oraz Polskiego Związku Łowieckiego, określi w drodze uchwały miejsce, warunki, czas i sposoby ograniczenia populacji zwierząt. Przepis ten określa przypadki, kiedy można zastosować środek nadzwyczajny, jakim jest ograniczenie populacji zwierząt dzikich oraz określa podmiot uprawniony oraz procedurę. W wymienionym przepisie prawodawca nie określił, kiedy dochodzi do nadzwyczajnego zagrożenia, nie określił przesłanek, których zaistnienie pozwala stwierdzić konieczność ograniczenia populacji, nie określił też gatunków zwierząt, których populację można ograniczyć, ani rozmiarów tego ograniczenia.
Zgodnie z tymi przepisami sejmik stwierdza, że:
1) istnieje zagrożenie dla życia, zdrowia lub gospodarki człowieka,
2) zagrożenie to jest nadzwyczajne, a więc bardzo duże,
3) źródłem tego zagrożenia są określone gatunki zwierząt dziko żyjących,
4) najwłaściwszym sposobem uniknięcia albo zmniejszenia zagrożenia jest ograniczenie populacji gatunku lub gatunków stwarzających zagrożenie.
Brak wytycznych określających sposób zmniejszenia populacji. Można przypuszczać, że może to być odstrzał i odławianie.